பூக்களோடு சிரிக்கலாம்

மடியில் வைத்துக் கொஞ்சிக் கொண்டிருக்கும் கணினியைச் சற்றே எரிந்துவிட்டு, கையில் இருக்கும் கொள்ளிக்கட்டையைச் சற்றே அனைத்துவிட்டு வெளியே வாருங்கள்.

நம் வீட்டுப் புல்வெளியில் காலாற நடந்து, சுற்றித் திரியும் தேனீக்களுக்காவே பூத்திருக்கும் பூக்களோடு சேர்ந்து நாமும் மலர்ந்து மனம் விட்டுச் சிரிக்க வேண்டும்.

கொடுத்தே பழகிய இயற்கை அன்னையின் மடியில் தலை வைத்துப் படுத்து, அவளுக்கு நூறு முத்தங்கள் தந்து நன்றி சொல்ல வேண்டும்.

அரண்மனை வீடும், ஆடம்பரமும், Teslaவும் இருந்தால் போதுமா?

மனிதமும், மகிழ்ச்சியும் நிர்மபிய சிட்டுக்குருவியின் கூடாகிட வேண்டும் நம் இல்லம்.

பல வண்ணச் சிறகுகளோடு பறந்து திரியும் பட்டாம்பூச்சி கண்டு, மனிதரின் நிறம் மறந்து, மனம் மதிக்கப் பழக வேண்டும்.

துறுதுறு முயலும், துள்ளும் மானும், கிளையில் தொத்திப் பாயும் குரங்கும் சொல்லும் தத்துவங்களை உணர்ந்து, சோம்பித் திரியாமல், சுறுசுறுப்பாக வாழும் மந்திரம் கற்க வேண்டும்.

உறுமும் புலியும், சீறும் சிங்கமும் கண்டு அஞ்ச வேண்டாம்.

ஆயுதம் கொண்டு ஆர்ப்பரித்த ஆங்கிலேயரை அன்பால், அஹிம்சையால் வென்ற காந்தி பிறந்த நாடு நமது.

அவர் சொல்லி, நாம் படித்த அன்புப் பாடத்தை, அனைத்து உயிர்க்கும் தினமும் படித்துக் காட்ட வேண்டும்.

நமக்காகப் பொதி சுமக்கும் கழுதையைப் பார்க்கையில், உலகத்தார் உண்ணத் தன் உழைப்பைத் தந்து உழுது செல்லும் மாடுகளைப் பார்க்கையில், எல்லா உயிர்கள் மீதும் கருணை வெள்ளம் பாய்கிறதே!

"தமிழுக்கும் அமுதென்று பேர்" என்றார் பாரதிதாசன்.

நமதருமைத் தமிழ் மட்டுமல்ல, நாய் தன் வாலை ஆட்டிச் சொல்லும் நன்றியும், பூனையின் செல்ல மியாவும், சுருதி சுத்தமாகப் பாடும் பறவை மொழியும் கூட அமுதம் என்று பாட வேண்டும்.

இப்படி இனிமையை, அறத்தை, பக்குவத்தை, பரந்த பார்வையை, சுறுசுறுப்பை, கருணையை, மொழியை உலகுக்குத் தந்த இயற்கைக்கு, மனிதன் என்னும் உச்சகட்ட இயற்கை தரப்போவது என்ன?