தவிக்கும் தாய்மை

ஆசையாப் பெத்த மக!

அலுக்காமப் பால் குடுத்து

அழுகாமத் தொட்டியாட்டி

ஆராரோ தாலாட்டுப் பாடி

அலுங்காமத் தூங்க வச்சம்!

ஆசையாப் பெத்த மக!

அன்ன நடை நீ நடக்க

அழஅழகாச் சட்ட போட்டு

அரையடியில சடப் பின்னி

அம்சமா அலங்காரம் செஞ்சம்!

ஆசையாப் பெத்த மக!

அஞ்சு வயசு ஆகையில

அறிவு வளரணும்னு - எம்மக

அண்டத்த ஆளணும்னு

அனுப்பி வச்சம் பள்ளிக்குடத்துக்கு!

ஆசையாப் பெத்த மக!

அஞ்சாப்பு முடிக்கலியே

ஆளாகிச் சடங்கு செய்யலியே

அந்தக் கல்லூரி வாச மிதிக்கலியே

அரசன் வந்து ஆளலியே

அய்யோ! ஆசையாப் பெத்த மக!

அத்துவானக் காட்டுல கெடக்காளாம்

அரக்கன் வந்து அழிச்சானாம்

அதுக்கப் பேரு வன்கொடுமையாம் - இந்த

அநியாயத்தக் கேக்க ஆளில்லையா?

அய்யோ! ஆசையாப் பெத்த மக!

ஆராரோ வந்து ஆறுதல் சொன்னாலும்

அத்தமாட்டாமத் தவிக்குது பெத்த மனசு

ஆயுளுக்கும் நாஞ்செஞ்ச பாவந்தான்

அன்னமே ஒன்னக் கொண்டு போச்சுதடி!

ஆசையாப் பெத்த மக!