சின்னச் சண்டை

இந்த ஒரு வாரமாய்………………………………….

எனக்கான தோசையை நானே வார்க்கிறேன்-

கால் வலிக்க நின்றபடியே உண்கிறேன்!

எச்சரிக்கை ஒளி வரும் வரை கார் ஓட்டுகிறேன்-

பின் பதற்றத்துடன் பெட்ரோல் தேடி அலைகிறேன்!

கடையடைப்பு நேரங்களைக் கூட மறந்து-

பூட்டிய கடை முன் போய் நிற்கிறேன்!

இதெல்லாம் எனக்கெப்படித் தெரியும்?

என் வலியாய், தேவையாய், மறதியாய், ஏக்கமாய், இன்பமாய்,

எல்லாமுமாய் இருந்தவன்/இருப்பவன் நீ தானே!

“சாப்பாடு அருமை” என்று நீ சொன்ன போதெல்லாம்-

“பொய்யாக இருக்குமோ” என்றெண்ணியதுண்டு!

இன்று பொய்யாக வேணும் ஏதாவது சொல்ல மாட்டாயா-

என, தினம் தினம் ஏங்குகிறேன்!

மாலை நேரத் தேநீர்ப் பொழுதுகள்-

உன் அலுவலகத்தை நீ திட்டிக் கொண்டும்,

என் அலுவலகத்தை நான் திட்டிக் கொண்டும்,

கழிப்போமே, எங்கே அவை?

இந்த இறுக்கம் இன்றோடு தொலையட்டும்!

இனியும் எதற்கிந்தச் சின்னச் சண்டை நமக்குள்?