குழப்பம் தீர்ந்தது

அருகில் தானே இருக்கிறோம் என்று,

ஆச்சரியப்பட்டு ஆனந்தமடைவாள் என்று

அழையா விருந்தாய்த் தோழி வீடு சென்றேன்!

ஆஹா என்றழைத்து அன்பாய்த் தேநீர் தந்தாள்!

அளவளாவினோம்! அவரவர் சுமை குறைந்தது!

“அவ்வப்போது இப்படிச் சந்திக்க வேண்டும்

அதிகாரப்பூர்வ அழைப்பின்றி” என்றாள்!

“எனக்காகக் கடைக்குச் சென்று வாயேன்”

என்று மகனை அனுப்பினாள்!

நேரம் காலம் புரியாமல் வந்து, வேலை கெடுத்து

நேசம் கொண்டாடுகிறோமோ

என்று நான் குழப்பத்திலேயே இருந்தேன்!

எல்லாம் முடிந்து விடைபெற்றுக் கிளம்பினேன்!

காரைத் திருப்பிவிட்டு வாசலைப் பார்த்தேன்!

கதவருகில் நின்று கனிவாய்க் கையசைத்தாள்!

என் குழப்பம் தீர்ந்தது!!